با طلوع خورشید اسلام، پرچم؛ ارزش و منزلت خود را حفظ کرد و در زمان پیامبر(ص) و خلفا رسم استفاده از پرچم رواج بیشتری یافت. در سیره ابن هشام آمده است که پیامبر(ص) اولین پرچم را برای پسر عموی خود، “عبیده‌بن حارث”، بست و او را به سوی دشمن روانه نمود. اما واقدی اولین پرچم را از آن حضرت حمزه(ع) می‌داند و معتقد است که هفت ماه از هجرت پیامبر(ص) از مکه به مدینه گذشته بود که سرّیه حمزه بن عبدالمطلب شروع شد. رسول خدا(ص) برای اولین بار به دست مبارک خود پرچمی بست و آن را به حمزه(ع) داد تا به جنگ برود.
از سیره عملی پیشوایان دین استنباط می‌شودکه آنان نسبت به پرچم و پرچمداری توجه فراوانی داشته‌اند. حضرت علی(ع) در تمام چنگ‌ها پرچمدار رسول خدا(ص) بود و همیشه پرچم مهاجران در دست وی بود غزوه ودّان اولین چنگی بود که نبی مکرم اسلام(ص) برای امام علی(ع) پرچم بست. ابن عباس در مورد آن امام همام می‌گوید: «علی(ع) اولین کسی است که با پیامبر(ص) نماز خواند و منصب پرچمداری را در تمام جنگ‌ها به عهده داشت».
اولین فروغ امامت در جنگ بدر پرچم سیاهی به نام «عقاب» پیشاپیش پیامبر(ص) حمل می‌کرد. در فتح خیبر رسول خدا(ص) پرچم را به دست آن حضرت داد و او آخرین قلعه‌های خیبر را گشود. در فتح مکه مهاجران سه پرچم داشتند: یکی به دست حضرت علی(ع) بود دیگری در دست زبیربن عوام، و پرچمی هم در دست سعدبن ابی وقاص. هر کدام از قبایل انصار نیز پرچمدارانی داشتند.
در غزوه تبوک پیامبر اکرم(ص) یکی از پرچم‌ها را به عمارهبن حزم داد؛ در همین حال زید بن ثابت از راه رسید، پیامبر(ص) پرچم را از او ستاند و به زید داد این موضوع سبب ناراحتی عماره گردید. وی به رسول خدا(ص) رو کرد و گفت: ای پیامبر خدا! گویا از من ناراحت هستید که پرچم را گرفتید و به زید دادید، حضرت پاسخ داد: نه به خدا! اینگونه نیست، زید بیش‌تر از تو با قرآن مانوس بوده و بهره زیاد از آن برده است.
مولای متقیان(ع) هم به پیروی از حضرت محمد(ص) پرچم را به با ایمان‌ترین افراد می‌داد؛ به طوری که در جنگ جمل پرچم را به دست فرزند خود محمدبن حنفیه داد. این طرز تفکر نشان می‌دهد که فرد پرچمدار نقش مهمی را در لشکر بر عهده دارد؛ زیرا از نظر نظامی و رزمی، کلید پیروزی یا شکست در دست پرچمدار است و از نظر اعتقادی می‌باید کسی که پرچم سپاه اسلام را بر دوش بکشد، با ایمان‌ترین افراد باشد.
