پرچم در دوران باستان
در مورد استفاده از پرچم به عنوان علامت مشخص یک پادشاه، حکمران و فرمانده لشکر در دوران باستان، نشانههای تصویری، متنهای نوشته شده و سرودهای بسیاری در دست است. در قرون وسطی، در اروپا، پرچمهای متعددی وجود داشت. دانمارکیها پرچم قرمز با صلیب سفید داشتند که قدیمترین پرچم تاکنون مورداستفاده دولت این کشور قرار گرفته است.
امروزه این وسیله مثل گذشته در جبهههای جنگ به کار میرود و در جشنها، مراسم ملی، وقایع بزرگ و کوچک، مراسم تاجگذاری، سالگرد استقلال یا آزادی یک کشور و در اعیاد ملی و مذهبی مورد استفاده قرار میگیرد، به طور کلی، پرچم نشانه سرافرازی،وحدت و مظهر استقلال یک کشور است، لذا بر مردم هر کشوری لازم است که در هر کجا و در هر شرایطی که باشند، به پرچمشان احترام بگذارند.
پرچمداری در عهد جاهلیت
اقوام عرب پیش از اسلام نیز پرچمهایی داشتند و هر پرچمی مخصوص یک قبیله بود که پرچمدار در هنگام روز درگیری و وقوع حوادث، آن را با خود حمل میکرد.
پرچم قبیله قریش «عقاب» نام داشت. وقتی جد چهارم پیامبر(ص) “قصّیبن کلاب”، در سرزمین مکه قدرت را به دست گرفت، تمام وظایف قریش از جمله: سقایت، پردهداری و پرچمداری به او رسید، وی این مناصب را بین فرزندان خود تقسیم کرد و منصب پرچمداری را به یکی از فرزندانش به نام عبدالدار سپرد و به او گفت: از این پس هیچ کس وارد کعبه نمیشود، مگر این که تو اراده کنی، برادران عبدالدار موافق نظر پدر بودند و هیچ کدام اعتراض نکردند تا اینکه فرزندان قصّیبن کلاب همگی از دنیا رفتند دیری نپایید که بین نوههای قصی بر سر منصب پرچمداری نزاع در گرفت. فرزندان عبدالدار گفتند: قصیبن کلاب این مقام را به پدر ما تفویض نموده است و ما سزاوارتر هستیم، ولی عموزادگان آنان این سخن را نپذیرفتند و آماده جنگ شدند تا این که ریش سفیدان قبیله قریش واسطه شدند و نگذاشتند جنگ و درگیری صورت گیرد بدین ترتیب منصب پرچمداری تا ظهور دین اسلام برای فرزندان عبدالدار باقی ماند.
